Ik werd door mijn date uitgenodigd op de kunstexpo die hij organiseerde in Leuven. Aangezien ik van moderne kunst en foto’s hou was ik enthousiast. Ik hou ook van het concept, expo’s waar je betaalbare kunst kan kopen en ik steun iemand graag in zijn ambities, dromen en doelen. Er waren blijkbaar ook veel dingen op mijn bucketlist die hij als fotograaf reeds gezien had of kon verwezenlijken dus keek er wel naar uit.
Dus ok, ik (eindelijk kon ik mij optutten voor een date, woehoe!) een uur heen en terug naar Leuven met de auto, op mijn hakken de bergen van Leuven op-en afgeklauterd (wegens geen parkeergelegenheid en het talent te bezitten altijd verkeerd te lopen :-)), toch een beetje een wandeling in de Ardennen voor laten schieten voor uiteindelijk…de kortste date ooit. MET mondmasker dan nog. Iew & awkward 🙂 (verplicht op de expo)
De expo was niet zo groot dus was ik rap rond. Smaken verschillen maar de kunst was niet echt mijn ding, ik vond de foto’s het mooiste.
Ik denk dat ik op 20 minuten terug buiten stond en dat we toch 5 zinnen gewisseld hebben. Hij had geen tijd voor mij als organisator en verkoper van zijn foto’s. Wat ik enigszins wel begrijp maar toch was ik kinda disapointed. …Ik zou als man toch iets meer moeite gedaan hebben (deed ik tenslotte toch ook) en het wat anders aangepakt hebben. Een privé-rondleiding, een blik achter de schermen, me even meenemen in zijn leven… Ik vind het een beetje een gemiste kans, jammer!
