Panorama op het MAS

Ik had een leuke match op Tinder. Wat zeg ik, superleuk. Een hele week elke avond uren zitten chatten. De gesprekken verliepen gewoon zo vlot, alsof we in het echt aan het babbelen waren. Hij kwam zo tof en normaal over… En dat mensen, is altijd gevaarlijk :p Want dan kijk je veel te hard uit naar een date en ben je pokkezenuwachtig. Terwijl ik dan bij mannen die mij niet interesseren mijn rustige, normale zelf kan zijn 🙂

Hij stelde zelfs toevallig voor om het Reuzenrad in Antwerpen te doen (nee, hij had mijn blogs niet gelezen :-)) en laat ik dat nu net vorige keer niet kunnen doen hebben toen ik op date in Antwerpen was.

Daar bovenop stelde hij het panorama op het MAS voor. Helemaal top want je kan helemaal naar boven klimmen en is lang open en romantisch 🙂

Ik deed dan ook maar een duit in het zakje want ik wou al lang eens met de overzetboot van Linkeroever naar Antwerpen varen.

Dus hoppa, hij mij komen halen thuis met de auto en wij aan onze leuke date begonnen. Ik strontzenuwachtig en ook al was ik later bij hem niet meer zenuwachtig (hij was gewoon ook sympathiek in het echt, we hadden leuke gesprekken), toch heb ik heel de avond gerateld en gerateld, niet te doen… Hij stapte dan ook nog eens supersnel waardoor mijn geratel nog verergerd werd want probeer maar eens snel te stappen en te babbelen tegelijkertijd! 🙂

Desondanks vond ik het een leuke avond met leuke, best diepgaande gesprekken. Hij zag er leuk uit, ik merkte voor één keer eens geen red flags op…

Aan zijn manier van doen had ik eigenlijk gewoon de indruk dat we verder contact zouden houden (of het nu vriendschappelijk zou zijn of niet) maar als je na de date geen berichtje meer krijgt en het nadien vrijwel stil is, dan weet je wel hoe laat het is 🙂

Helaas, pindakaas 🙂

En dan voel je je toch wel wat kut en denk je even ‘zijn de glansmomentjes dit vervelend gevoel achteraf wel waard?”

Als gevoelige ziel is de datingscene niet altijd de ideale plek 🙂